Jedyną skuteczną metodą usunięcia zaćmy jest zabieg operacyjny – fakoemulsyfukacja. Dziś w Polsce na kataraktę choruje około 800 tysięcy osób. Zaćma bowiem jest najczęściej występującą chorobą degeneracyjną oczu wśród ludzi po 60. roku życia.
Zmętnienie soczewki pojawia się głównie u kobiet w podeszłym wieku, jednak zdarza się, że zapadają na nią również ludzie młodzi, a także dzieci. Soczewka jest elementem gałki ocznej, znajdującym się między tęczówką a ciałem szklistym. Jej zadaniem jest załamywanie promieni świetlnych, dzięki czemu na siatkówce powstaje odwrócony i pomniejszony obraz. Umożliwia także ostre i wyraźne widzenie rzeczy, które znajdują się w różnych odległościach – dzięki zjawisku akomodacji, czyli dostosowywania się oka do wyraźnego widzenia zarówno z bliska, jak i z daleka.
Zaćma objawia się pogorszeniem jakości widzenia – osłabienie wzroku, dostrzeganie wyłącznie konturów i zarysów dużych przedmiotów oraz zmian natężenia światła, zaburzenia w ocenie odległości, zez lub oczopląs.
Skutecznym leczeniem jest operacja zaćmy – fakoemulsyfikacja. Jest to zabieg chirurgiczny, podczas którego usuwa się zmętniałą soczewkę za pomocą głowicy aparatu, emitującej fale ultradźwięków.
Operacja zaćmy jest mało inwazyjną metodą leczenia. Dowiedz się jak dokładnie przebiega operacja zaćmy: http://www.kardiotel.pl. Jednak każda ingerencja chirurgiczna niesie ze sobą ryzyko powikłań. Do najczęstszych powikłań w trakcie operacji zaćmy zalicza się głównie krwawienie wewnętrzne. Negatywnym skutkiem pooperacyjnym może być pojawiający się krwiak wokół oka. Taki siniak jest odpowiedzią organizmu na zastrzyk znieczulający gałkę oczną.
Pojawić się może również wysięk z nacięcia. Jedną z poważniejszych pooperacyjnych komplikacji jest oczywiście wdanie się zakażenia. Infekcja wewnątrzgałkowa częściej spotyka osoby z cukrzycą. Następstwami operacyjnego usunięcia zaćmy mogą być: jaska wtórna, astygmatyzm czy odwarstwienie siatkówki. Do negatywnych następstw operacji usunięcia zaćmy zalicza się również przemieszczenie soczewki wewnątrzgałkowej. Po operacji może dojść również do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego, pojawienia się ognisk zapalnych przed źrenicą lub zmętnienia rogówki. Większość z tych przypadłości leczy się farmakologicznie, jednak każde z nich wymaga udania się na wizytę okulistyczną, by lekarz specjalista sam określić powagę tych powikłań i dobrał odpowiednie leczenie.