Z chorobami hormonalnymi wiąże się wiele mitów i przesądów, które nie mają pokrycia w rzeczywistości. Zaburzenia produkcji hormonów u dzieci wiąże się często z brakiem akceptacji wśród rówieśników. Dlatego istotne jest, by odpowiednio wcześnie wykryć choroby i rozpocząć leczenie, które pomoże dziecku w przyszłości wkroczyć w dorosłość. Zatem jakie choroby hormonalne mogą wystąpić u dzieci?
Nadczynność tarczycy
Problemy z tarczycą dotyczą niewielkiej części społeczeństwa. Wiążą się one ze złą pracą hormonów tarczycy. W przypadku dzieci często spowodowane jest to wadą wrodzoną, rzadziej choroba jest nabyta. Jako wada wrodzona nadczynność spowodowana jest chorobą Gravesa i Basedowa, guzkami lub zapaleniem tarczycy, nadmierną produkcją hormonów, nadwyżką jodu w organizmie. Natomiast przyczynami nabytej nadczynności tarczycy – która jednak występuje bardzo rzadko – mogą być gruczolaki przysadki lub oporność tkanek na hormony. Nadczynność tarczycy leczy się farmakologicznie lub operacyjnie. U dzieci może objawiać się:
- nadpobudliwością ruchową,
- zaburzeniami snu,
- pogorszeniem koncentracji,
- wypadaniem włosów,
- wysypką,
- zaczerwienionymi oczami,
- wytrzeszczem oczu,
- przyspieszonym biciem serca,
- biegunką.
Niedoczynność tarczycy
W przeciwieństwie do nadczynności tarczycy niedoczynność objawia się:
- sennością,
- zaparciami,
- słabym łaknieniem,
- suchością skóry,
- zahamowaniem wzrostu,
- wypadaniem włosów,
- otyłością.
Najczęstszą przyczyną występowania niedoczynności tarczycy u dzieci jest niedobór jodu w organizmie. Wtedy leczenie jest proste i nieskomplikowane – polega jedynie na podawaniu jodu w czystej postaci. Ale niedoczynność może być też spowodowana wadami wrodzonymi i różnymi zaburzeniami pracy tarczycy.
Niski lub nadmierny wzrost
Zaburzenia wzrostu związane są często z nadmiarem lub niedoborem hormonu wzrostu. Jednak w przypadku niskorosłości najczęstszą przyczyną są zaburzenia pokarmowe, które dotyczą przeważnie dzieci z rodzin biednych lub patologicznych. Zaburzeniom hormonalnym towarzyszą takie objawy jak: nieproporcjonalne wielkości poszczególnych części ciała, problemy z krążeniem, ospałość i zmęczenie czy problemy skórne. Jednak zaburzenia wzrostu mogą być jedynie etapem w rozwoju dziecka. Do czasu osiągnięcia przez niego dorosłości organizm może się ustabilizować i osiągnąć normalne rozmiary. Mimo to każde niepokojące objawy należy skonsultować z endokrynologiem, który postawi diagnozę i zaleci odpowiednie leczenie – najczęściej polegające na przyjmowaniu leków hormonalnych.
Zaburzenia dojrzewania płciowego
Jeśli dziecko przedwcześnie lub zbyt późno dojrzewa, to także przyczyną są zaburzenia hormonalne. U dziewcząt problem stanowi produkcja progesteronu, a u chłopców – testosteronu. Natomiast przyczyny zaburzeń leżą w nadnerczach i przysadce mózgowej. Wizyta u lekarza będzie konieczna, jeśli dziecko zacznie dojrzewać przed 8. rokiem życia w przypadku dziewczynek i 9. – w przypadku chłopców. Objawiać się ono będzie pojawieniem owłosienia łonowego, powiększeniem jąder, zmianami łojotokowymi skóry. Do lekarza należy się też udać, jeśli dojrzewanie płciowe jest opóźnione, a więc oznaki dojrzewania nie pojawiły się do 13 (u dziewcząt) i 14 roku życia (u chłopców). Nieprawidłowości dojrzewania płciowego przebiegają przeważnie dość łagodnie i nie stanowią większego zagrożenia dla zdrowia dziecka. Jednak każde objawy należy zgłosić lekarzowi rodzinnemu, który skieruje dziecko do endokrynologa, który może przepisać odpowiednią terapię hormonalną.
Odpowiedni lekarz to podstawa w skutecznym leczeniu każdego zaburzenia hormonlanego u dziecka. Dlatego warto udać się do takiego endokrynologa, który rozwieje wszelkie nasze wątpliwości. Jednym z najchętniej odwiedzanych jest endokrynolog z Centrum Medycyny Dziecięcej Medintel w Warszawie. O jego pełnej ofercie można dowiedzieć się na stronie: http://medintel.com.pl.